വിഴിഞ്ഞം റൂട്ടില്‍, വെള്ളാര്‍ ജങ്ങ്ഷനീന്ന് റൈറ്റ് എടുത്ത്
(കോവളം എത്തണ്ട,അതിനു മുന്‍പേ. അല്ലെങ്കിലും ബീച്ചില്‍
നീന്താന്‍ ഒന്ന്വല്ലല്ലോ വന്നത്!), നേരെ ഒരൊറ്റ കിലോമീറ്റര്‍.. അടയാളം
പറയാന്‍ ആണെങ്കില്‍ നിരനിരയായി ശില്‍പം കൊത്തുന്ന ശബ്ദത്തോടെ, മെറ്റല്‍ ഒടക്കുന്ന തരുണീമണികളെ ( തരുണന്‍മാരെയും)
കണ്ടാല്‍, കറക്റ്റ്, നേരെ വിട്ടോ..ഹോട്ടല്‍ സമുദ്രയുടെ
ഗേറ്റ് ലെഫ്ടില്‍ കാണുമ്പോ, വലത്തോട്ട്
നോക്കണം..
നീലയാണോ പച്ചയാണോ ആ പെയിന്റിന് എന്നെന്നിക്കിപ്പോഴും ഒറപ്പില്ല.. അതിന്‍റെ രണ്ടിനും ഇടയിലെവിടെയോ ആയ കളറില്‍ ഒരു കെട്ടിടം. പക്ഷെ കയറുമ്പോള്‍ ഇടത്ത് വശത്തുള്ള മതിലിന്‍റെ സൈഡില്‍ കൂടെ ഉള്ളില്‍ ചെന്ന് ഇടത്തോട്ടു തിരിഞ്ഞാല്‍ നേരെ ബീച്ചിലോട്ട് ഇറങ്ങാം.. കോവളം ബീച്ചിലേക്ക്.. ഒറിജിനലല്ല , ഇത് ചെറുത് ..
നാലും മൂന്ന് ഏഴു തെങ്ങ്. മുക്കാല്‍ ഭാഗവും വേര് പോറത്തും, കുറച്ചു അകത്തുമായി കടപ്പുറത്ത് അങ്ങിനെ നീളത്തില്‍.. പിന്നെ വീട്, അല്ല വീട് പോലെ കുറച്ചു കൂരകള്‍. പക്ഷെ പേര് ചില്ലറയല്ല, Italia!! അതായിരുന്നു നമ്മുടെ ഹോസ്റ്റല്‍.. എന്ന് വച്ചാല്‍ അത് പോലൊക്കെ.. തിരിച്ചു ഉള്ളിലോട്ട് കേറി മുന്‍വശത്തെക്കെറങ്ങിയാല്‍ റോഡിനപ്പുറം, ഒരു ചെറിയ ഒറ്റനില കെട്ടിടം. അങ്ങോട്ട്‌ കയറുന്ന വഴിടെ സൈഡില്‍ , എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ വഴി ഒന്നുല്ല, വേലിയില്ലാത്തോണ്ട് എങ്ങിനേം കയറാം., ഒരു ഓല മേഞ്ഞ KTDC ബിയര്‍ പാര്‍ലര്‍ ഒക്കെ പോലെ ഒരു അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്റ് കെട്ടിടം, അവിടെയും പേര് സൂപ്പര്‍.. Bon apetit ( പോടാ പട്ടീന്നല്ല, bon apetit, എന്ന്വച്ചാ enjoy ur meal, എന്നൊക്കെ പറയാം.. അതായിരുന്നു നമ്മടെ കോളേജ്, അല്ല *ഇന്‍സ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട്. അത്ര ഡെക്കറേഷന്‍ ഒക്കെ മതി.
കൊണ്ടു വിടാന്‍ വന്ന, മമ്മിയും പപ്പയും ഒക്കെ പോയി. റൂമില്‍ കേറി നോക്കി ഒന്ന് നോക്കി, പൊറത്തെറങ്ങിയപ്പോള്‍ ഒരു നല്ല ബുദ്ധിജീവി ലുക്ക്‌ ഒള്ള ഒരു ഘടി, ഹായ്-ക്ക് വരെ ഒരു സായിപ്പ് ടച്ച്‌. പേര് നവീന്‍, ചോയ്ച്ചപ്പോ ടോക്-എച്ചാ.. അപ്പൊ മൂപ്പര്‍ടെ കൊഴപ്പല്ല.. ഇമ്മള്‍ ചയ്പന്‍ കുഴീം മുര്‍ക്കനാടും ഒക്കെ ആയിപ്പോയതിന് അവന്‍ എന്ത് ചെയ്യാന്‍, പാവം..
അവിടുന്നാ തുടങ്ങ്യെ ആധിധേയത്വത്തിന്‍റെ ദൈവശാസ്ത്രം..., സിമ്പിള്‍ ലാംഗ്വേജ് യൂസ് ചെയ്താല്‍, വെപ്പ്, വെളംബ്, അടിച്ചു തളി, അതൊക്കെ തന്നെ, കൂട്ടത്തിലിത്തിരി അറയോരുക്കലും.. പക്ഷെ കഴുത്തേക്കോണോം ഇച്ചിരി ആംഗലേയോം പിന്നെ അത്യാവശ്യം നിറമുള്ള പക്ഷികളുടെ സാന്നിധ്യം കൂടിയാവുമ്പോള്‍, സംഭവം കളറാണ്...
കോണകം കഴുത്തീപ്പോയീട്ടു, നേരെ ചൊവ്വേ ആവശ്യമുള്ള ഇടങ്ങളില്‍ വരെ വെറും ഒരു ലക്ഷ്വറി മാത്രാണെന്നാണ്, നമ്മടെ ഒരു ലൈന്‍... അപ്പൊ പിന്നെ കാലത്ത് തന്നെ, പേട്ട തുള്ളാന്‍ പച്ചില കെട്ടി ഇറങ്ങിയ കന്നിക്കാരന്‍റെ മനസ്സോടെ ആദ്യായിട്ട് കോളേജിലേക്ക് പുറപ്പെടുന്ന ഒരു ചങ്കിലെ കാറ്റും, ഇടിയും അത് നിങ്ങള്‍ക്ക് മനസ്സിലാവൂല്ല സാറേ..
വെറും ബൈബിള്‍ അല്ല, ദെ ഈ കൈത്തണ്ട വണ്ണള്ള സാധനം ആണ് പ്രിന്‍സീടെ റൂമില്‍! എന്നിട്ട് എത്ര പേര് നന്നായീന്ന് ചോദിക്കണ്ട.. ജാത്യല്ലോള്ളത് തൂത്താ പൂവാത്ത മെനി മെനി ഐറ്റംസ് അവിടെ വന്നു വന്നു വീണത് അദ്ധേഹത്തിന്‍റെ കുറ്റല്ലല്ലോ..
പിന്നെ ബൈബിളിനും ഒരു പരിധില്ല്യെ.. പിന്നെ കണ്ട മനുഷ്യന്‍ ഭക്ഷണം വെളംബാനുള്ള പ്രാക്ടിക്കലിന് ഇടയിലാണ്. ഒരു പുണ്യവാളന്‍.. പാന്റിട്ടാലും കോട്ടിട്ടാലും, ഇഷ്ടികക്ക് ഒരു തൂക്കം ആണ് മാഷേ, എന്ന് മൂപ്പരോട് ആരെങ്കിലും പറഞ്ഞു കൊടുത്തെങ്കില്‍ എത്ര നന്നായേനെ.. അതും ഒരു ട്രേയില്‍ ഒരു 12 X 6 ന്‍റെ കമ്പനി കട്ട എട്ടെണ്ണം വച്ചാല്‍ ഉഷാര്‍ ആയി, കൂട്ടത്തില്‍ ഒരു നാലു ജഗ്ഗ് വെള്ളോം. അത് മൂന്നു വിരലില്‍ താങ്ങി നടന്നപ്പോള്‍, വന്നത് ഹോട്ടല്‍ മാനേജ്‌മന്റ്‌ പഠിക്കാനാണോ യൂണിയന്‍കാരന്‍ ആവാനാണോന്ന്, “ഒരു മാത്ര വെറുതെ നിനച്ചു പോയി”..
അന്നേക്ക് മൂന്നു ദിവസം ലോകനാര്‍ക്കാവില്ലെങ്കിലും വെള്ളാര്‍ക്കാവിലമ്മയാണെ തള്ളവിരലും പെരുവിരലും ഒബിസിറ്റി ട്രീറ്റ്മെന്റിലാര്‍ന്നു സൂര്‍ത്ത്ക്കളെ, ട്രീറ്റ്മെന്റിലാര്‍ന്നു.
പോക്സോ ഒന്നും അന്നില്ലാഞ്ഞത് നന്നായി, അല്ലെങ്കി കാണായിരുന്നു…
വന്നെറങ്ങിയതിന്‍റെ രണ്ടാം ദിവസം ഒരു മുറി മുഴുവന്‍ തീപ്പെടിക്കൊള്ളി വച്ചു അളന്നു തിട്ടപ്പെടുത്തിയത് ചില്ലറ കാര്യാണോ..
അത് പോട്ടെ, മുറി കഴിഞ്ഞു അടുത്ത അളവിനു മുറ്റത്തേക്ക് കാലെടുത്തു വക്കാനോരുങ്ങുമ്പോ വന്ന ഒരു പനി ഇണ്ടല്ലോ, അതുപോലെ ജീവിതത്തില്‍ ഉപകാരപെട്ടിട്ടുള്ള ഒരു പനി, ഇത് വരെ വേറെ വന്നിട്ടൂല്ല്യ, ഇനി വരാനൂല്ല്യ..
പറയാനോരുപാട് മുഖങ്ങളുണ്ട്.. പണ്ടേ പാതി വെള്ളക്കാരനായ (ഇപ്പൊ മൊത്തവും) കണ്ണൂക്കാരന്‍ വണ്ടി പ്രാന്തന്‍ സുനില്‍ തൊട്ട്, മാവേലിക്കര മാക്സ് അലയാസ് വരക്കും കവി, (അവൻ വരക്കുന്നതാണോ എഴുതുന്നതാണോ കൂടുതൽ നല്ലതെന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് ഒരിക്കലും തീരുമാനിക്കാൻ പറ്റിട്ടില്ല്യ...!), ഒരായിരം തവണ കക്കൂസിലിരുന്നു "സൗ സാല്‍ പഹ്ലെ" ആഞ്ഞു പാടിയിട്ടും ഇപ്പോഴും മടുപ്പില്ലാത്ത എന്‍ പ്രിയ സഹമുറിയന്‍, ആലുവാക്കാരന്‍ സുന്ദരകില്ലാടി പൊതു(വാള്‍) മുതല്‍, “ഇന്നാദ്യായിട്ടു ലൈറ്റ് ആയിട്ട് ഫിറ്റ്‌ ആയി ഘടി”, എന്നെന്നോട് വര്‍ഷത്തില്‍ ഒണ്‍ലി 300 days പറഞ്ഞ ( ബാക്കി ദിവസം അവന്‍ വീട്ടിലായിരുന്നു!), നമ്മടെ സൊന്തം ക്ലീറ്റസും, മൂന്നുമാസത്തില്‍ ഒരിക്കെ കൃത്യം 7 മണിക്കൂറില്‍ കടുത്തുരുത്തി കണ്ടു, ഫണ്ട്‌ മോബിലൈസ് ചെയ്ത് തിരിച്ചെത്തുന്ന (അങ്ങിനെങ്കിലും പോന്നുംകട്ടേനെ ഒന്നു കാണാല്ലോന്ന് കരുതി അപ്പന്‍ കാശയക്കാത്തോണ്ട്, അതോണ്ട് മാത്രം!), സാക്ഷാല്‍ ശ്രീമാന്‍ ചാക്കോച്ചനും, കണ്ടാല്‍ മാത്രല്ല, നല്ല പെടക്കണ ഐഡിയാസ് പാറ്റുമ്പോഴും ചെമ്മീനെപ്പോലെ, ലക്ഷം ലക്ഷം പിന്നാലെ എന്ന ലൈന്‍ ഉള്ള ദുര്‍ബലാക്ഷനും, ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ മഞ്ചു വാരിയരെ ( ഉദാഹരണം സുജാതയിലെ, മാത്രം) ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്ന അഞ്ചു അഥവാ ചെങ്കുവും, എന്‍റെ നാട്ടില്‍ തേങ്ങ പറക്കിയിടുന്നതും, പ്ലാസ്റ്റിക്‌ വള്ളിയില്‍ നെയ്ത സൈക്ലിളില്‍ തൂക്കുന്നതും, ചിലപ്പോള്‍ ചോറ്റുപാത്രം ഒളിപ്പിച്ചു സ്കൂളില്‍ കൊണ്ട് പോവുന്നതും അല്ലാതെ കൊട്ടക്ക് എത്രയോ അര്‍ത്ഥതലങ്ങള്‍ ഉണ്ടെന്നു DEMO ചെയ്ത രാജനും...
അങ്ങിനെയങ്ങിനെ, കുരിശുകളാല്‍ സമൃദ്ധമായിരുന്നു, ആ കടപ്പുറം.
ബാലേട്ടന് പണ്ടു ഹോട്ടല്‍ മാനേജ്‌മെന്റ് പഠിക്കുമ്പോഴും മതിലിനപ്പുറത്തെക്ക് നോക്കി “പാവാട പ്രായത്തില്‍ നിന്നെ ഞാന്‍ കണ്ടപ്പോള്‍” എന്ന പാട്ട് പാടാന്‍ വല്യ ഇഷ്ടായിരുന്നു, ഇപ്പൊ പക്ഷെ ഭജനയാണ്‌ പഥ്യം.. അപ്പുണ്ണിക്ക് പക്ഷെ എന്നും ഗീതാഞ്ജലിലെ, ഓ പ്രിയ പ്രിയാ എന്നാ പാട്ടായിരുന്നു ഇസ്തം!!
ഓരോരോ ആചാരങ്ങളാവുമ്പോ..!
ഇവരൊക്കെ ഓരോ കഥയായോണ്ട് ഒന്നായി വേറെ വഴിയേ പറയാം.
ക്ലാസ്സ്‌ തുടങ്ങി രണ്ടാമത്തെ വെള്ളിയാഴ്ച രാത്രി കണ്ണൂര്‍ എക്സ്പ്രസ്സ്‌ പിടിച്ചതും കൂടെ കൊച്ചി, കോഴിക്കോട്, പാലക്കാട്‌, തൃശൂര്‍ തുടങ്ങിയ മഹാനഗരങ്ങളിലെക്കുള്ള ഒരു പാട് മഹാരഥര്‍, പില്‍ക്കാലത്ത് കപ്പലോട്ടിയ (കപ്പലുകള്‍??) കോഴി(കളരി) എന്ന് പ്രസിദ്ധനായ സാറും, ഒക്കെയുണ്ടായിരുന്നു, എല്ലാര്‍ക്കും ഒത്ത നടുവില്‍ പട്ടാംബീന്നിത്തിരി പാല്പായസോം..
തീവണ്ടിയോട്ടിയ നായര്‍ പിന്നേം ഒരുകൊല്ലം കഴിഞ്ഞാണ് കൂടെ കൂടിയത്. പക്ഷെ, നഞ്ചെന്തിനു നാനാഴി.. രണ്ടു കൊല്ലം, അത് പോരെ..
ബൈ ദി വെ, പാതിരക്കും പുലര്‍ച്ചക്കും ഒക്കെ ആണ് കണ്ണൂര്‍ എക്സ്പ്രസ്സ്‌ മിക്ക സ്റ്റേഷനിലും എത്തുന്നത് എന്നതോണ്ട് മാത്രോന്നല്ല യാത്രക്കാരു പലരും ഒറക്കം വേണ്ടാന്ന് വച്ചത് എന്നൊക്കെ പാണന്മാര്‍ പാടുന്നുണ്ടാവും.... ദുര്‍ബുദ്ധികള്‍..
കൊല്ലം മാറി ഇറ്റാലിയ മാറി, സിതാര വന്നു.. ജീവിതം യൗവനയുക്തവും പ്രണയ സുരഭിലവുമായി.. നുമ്മക്കല്ല, കാണാന്‍ കൊള്ളാവുന്നോന്‍(ള്‍)മാര്‍ക്ക്‌. കുറെ പേര് ഡെയിലി, വീക്ലി, മന്ത്ലി subscription മോഡലില്‍ ആയിരുന്നു.. ഈ മൊബൈല്‍ ഫോണിലെ പോലെ enjoy as you go ... കോണ്ട്രാക്റ്റ് ഇല്ലാതെ.. അസൂയ ഒന്ന്വല്ലാട്ടോ.. സഹിക്കാന്‍ പറ്റാണ്ടായ പിന്നെ, അതിനു വേറെ പേരെന്തെങ്കിലും വേണം വിളിക്കാന്‍, അസൂയാന്നല്ല...
ചില കാര്യങ്ങള്‍ക്ക് ആഗ്രഹം മാത്രം പോരല്ലോ.. അതുകൊണ്ട് ഒരു കിണ്ണന്‍കാച്ചി വണ്ടി അതും 250 cc ടെ യെസ്ഡി(Yezdi), ആര്യനാട് ഇണ്ടെന്നു കേട്ടപ്പോള്‍ ഞാനും ക്ലീറ്റസും പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല.. നേരെ സുനിലുമായി consult ചെയ്തു, ലവനാണല്ലോ ആസ്ഥാനവണ്ടിക്കാരന്‍.
“ഒന്ന് കാണേണ്ടി വരും, അല്ലാതെ പറയാന്‍ പറ്റില്ല”.. സാര്‍ പറഞ്ഞാ പിന്നെ അപ്പീലില്ല..
എവിടുന്നൊക്കെയോ ഒപ്പിച്ച എണ്ണായിരം രൂപയുമായി ഞങ്ങള്‍ ആര്യനാട്ടേക്ക്, നെക്സ്റ്റ് അവൈലബിള്‍ ഡേയില്‍...
പ്രണയം ആദ്യ ദര്‍ശനത്തില്‍ തന്നെയായിരുന്നു, അവളൊന്ന് സംസാരിക്കാന്‍ സോറി സ്റ്റാര്‍ട്ട്‌ ആവാന്‍ കുറച്ചു മടിച്ചെങ്കിലും. അല്ലെങ്കിലും അങ്ങിനെ എളുപ്പത്തില്‍ വഴങ്ങുന്നത് കുലസ്ത്രീകള്‍ക്ക് ഇണങ്ങുന്നതാണോ..
തിരിച്ചു വരുമ്പോഴാണ്, യെസ്ടിയുടെ ശബ്ദത്തിനു ഇത്രമാത്രം മാന്ത്രിക ശക്തിയുണ്ടെന്ന് ഞങ്ങള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്... ഓരോ ബീറ്റിലും സപ്തസ്വരങ്ങള്‍ മാറി വന്നപ്പോഴേ, ഞങ്ങളിലാരോടാവും അവളേറെ അടുക്കുക എന്ന മത്സരം അറിയാതെ തുടങ്ങിയിരുന്നു.
സിതാര ഒരുപക്ഷെ ഒരു യെസ്ഡിക്ക്, പ്രത്യേകിച്ചും ഞങ്ങളെപ്പോലെ കടം വാങ്ങിയാലും ഇല്ലെങ്കിലും ഒരു ലിറ്ററില്‍ അധികം പെട്രോള്‍ വാങ്ങാന്‍ കെല്‍പ്പില്ലാത്ത കാമുക മുതലാളിമാര്‍ക്ക് തികച്ചും സ്ട്രാറ്റജിക് ആയ ലൊക്കേഷന്‍ ആയിരുന്നു. കാരണം, നേരെ മുന്നില്‍ പെട്രോള്‍ ബങ്ക്, തിരുവനന്തപുരത്തെക്ക് ഒരു കയറ്റം തുടങ്ങുന്നതിനു തൊട്ടു മുന്‍പും.
എന്ന് വച്ചാല്‍ ചാരി വച്ചിരിക്കുന്ന തെങ്ങിന്‍ കടക്കല്‍ നിന്ന് നേരെ തള്ളി കൊണ്ടുപോയി ഒരു ലിറ്റര്‍ അടിക്കുന്നു, നേരെ തിരുവനന്തപുരം, എവിടെ പോയാലും തിരിച്ചു പാറമട കയറ്റം എത്തുമ്പോള്‍, അവള്‍ എനിക്ക് ഇനി കഴിയില്ലെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചു നിശബ്ദയാവുന്നു, ഇറക്കത്തില്‍, ഞങ്ങള്‍ പതിവുപോലെ പിണങ്ങി മിണ്ടാതെ ഇറക്കം ഇറങ്ങി വന്നു, നേരെ തെങ്ങിന്‍ ചോട്ടില്‍..
ഒരു അഞ്ചിന്‍റെ അല്ലെങ്കില്‍ അമ്പതിന്‍റെ കോയിന്‍, ഉണ്ടെങ്കില്‍ താക്കോലോക്കെ വെറും തമാശയല്ലേ ചേട്ടാ എന്നാ മട്ടില്‍, കൂടെ നിക്കുന്ന ചങ്ക്.. മാത്രോ? മോട്ടോര്‍ സൈക്കിളിന്‍റെ ഭാഗങ്ങളൊക്കെ കൃത്യമായി വരച്ചടയാളപ്പെടുത്താന്‍ മാത്രം പ്രാഗത്ഭ്യം ഞങ്ങള്‍ സിദ്ധിക്കുന്നതും, മിക്കവാറും അതെ തെങ്ങിന്‍ ചോട്ടില്‍ നിന്നു തന്നെയാണ്.
ഇപ്പോഴിറങ്ങുന്ന ജാവക്കുണ്ടോ എന്നറിയില്ല, പക്ഷെ, ഏതാണ്ട് അഞ്ചു പേര് വരെ ഒരു ട്രിപ്പില്‍, നിങ്ങളോക്കെയാണെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ഡബിള്‍ ഓക്കെ എന്ന് പറഞ്ഞ ഒരു attitude ഞങ്ങടെ ചങ്കിനുണ്ടായിരുന്നു...
പിന്നെ മിക്ക ദിവസവും ആദ്യം ഞങ്ങള്‍ കോട്ടിട്ടു കിക്ക് ചെയ്യും, പിന്നെ കൊട്ടൂരിയും അവസാനം ടൈ വരെ ഊരിആഞ്ഞു ചവിട്ടിയും സ്റ്റാര്‍ട്ട്‌ ആകില്ല എന്നുറപ്പാവുമ്പോ , റോഡിലോട്ടു തള്ളി കയറ്റി, മൂന്നു പേരും കയറി, വെള്ളാര്‍ ഇറക്കത്തില്‍ നിന്ന് ഒരൊറ്റ പോക്കാണ്, കോളേജ് വരെ. ഇറക്കം ആണ്, പെട്രോളും ലാഭം, പണി തിരിച്ചു വരുമ്പോമ്പോഴാണെന്ന് ഒറ്റ പ്രശ്നെള്ളൂ..
കഥകള്‍ ഏറെയുണ്ട്.. സിതാരയുടെ ഫസ്റ്റ് ഫ്ലോറും, Xanadu വും ഗ്രൌണ്ട് സീറോയുടെ ആസ്ഥനമന്ദിരങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു.
നാല് മുറി, എട്ടു പേര്, പിന്നെ നീളത്തിലൊരു വരാന്ത, ഞങ്ങള്‍ അത്താഴകഞ്ഞി ഇരുന്നു കേടന്നും കുടിക്കുമിടം. അറ്റത്തൊരു ഫോണും, വെറും ലാന്‍ഡ്‌ ലൈന്‍. കറക്കി കറക്കി ഡയല്‍ ചെയ്യുമ്പോ ക്രിം ക്രിം എന്ന് സൌണ്ട് വരണ ഐറ്റം ... മൊബൈല്‍ ഫോണിന്‍റെ ഫോട്ടോ പോലും കണ്ടിട്ടില്ല, പിന്നെയാണ്..
ഒരിക്കല്‍ ഒരു സഹസിത്താരന്‍ ഒരു ഫോണ്‍ എടുക്കാന്‍ എന്നെ ഏല്‍പ്പിച്ചു, ഒരു ഇന്‍സ്ട്രക്ഷന്‍ ഉള്‍പ്പെടെ, “ എന്നെ ചോദിച്ചാല്‍ ഞാന്‍ ഇല്ലാന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ മതി”. ഫോണ്‍ വന്നു, ഞാന്‍ സന്ദേശം കൈമാറി, അത് കഴിഞ്ഞു ചോദിച്ചു, ആരായിരുന്നു, എന്താ പ്രശ്നം.. “ഏയ്‌ പ്രശ്നോന്നൂല്ല, എന്‍റെ അച്ഛനാണ്, ഒരേ കാര്യം ചോദിയ്ക്കാന്‍ പിന്നേം പിന്നേം ഫോണ്‍ വിളിച്ചാല്‍ ഉത്തരം മാറില്ലല്ലോ ഭായ്, മാറുമ്പോള്‍ അങ്ങോട്ട്‌ വിളിച്ചു പറയാം, അത്രേള്ളൂ!” ..
പകച്ചു പോയി എന്‍റെ ബാല്യോം യൗവനോം ഒറ്റയടിക്ക്.. അതിന്‍റെ ആന്റി ക്ലൈമാക്സ്‌ ഈ ഫോണ്‍ വിളിച്ച ആളെ ഒരിക്കല്‍ നേരിട്ട് കണ്ട അന്ന് ഞാന്‍ അവനോടു വന്നു മാപ്പ് പറഞ്ഞു, അവനെ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യല്ല്യ, പുള്ളിക്കാരന്‍ അമ്മാതിരി സ്റ്റാറാര്‍ന്നു!!
വേറൊരിക്കല്‍ ക്ലീറ്റസിനെയും സുനിലിനെയും നമ്മുടെ സ്റ്റാര്‍ റേസര്‍ രവികുമാര്‍ പോരിനു വിളിച്ചു, ലവന്‍ RX ഇലും ഇവര്‍ യെസ്ടിയിലും. തിരുവല്ലം അമ്പലത്തിനോടടുത്ത് വരുന്ന പുതിയ bypass റോഡില്‍ മത്സരം. എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്നു രവിക്കും ക്ലീറ്റസിനും മനസ്സിലായില്ല പക്ഷെ യെസ്ഡി ജയിച്ചു, പിന്നെ പോരെ പൂരം. രവി ക്ലീറ്റസിനും സുനിലിനും അവരെത്ര വല്യ തെറ്റാ ചെയ്തതെന്ന്, പ്രഭാഷണം അതും കട്ട കലിപ്പില്‍.. അല്ലാണ്ട് തോറ്റതോണ്ടാല്ലാത്രേ... എന്തായാലും അവര് നീ പോടാ പാണ്ടി എന്നും പറഞ്ഞു സ്കൂട്ടായി..
പാര്‍ക്കിംഗ് ചെയ്യുന്ന സ്ഥലത്ത് സാജന്‍റെ വാലില്ലാത്ത സ്ലീക്കും, രാകേഷിന്‍റെ പറക്കും RXഉം ഒക്കെ ഉണ്ടാവും, പക്ഷെ “തരത്തീപ്പോയി കളിയെടാ കൊച്ചനെ” എന്ന മട്ടിലൊരു നില്‍പ്പങ്ങ് നിന്നാ, ലവള്‍ തന്നെ റാണി.. ഒന്നരവര്‍ഷം, ആഘോഷം.. അബ്രാമിന്‍റെ ജിമ്മന്‍ ബൈക്ക് മുതല്‍, പല നിറത്തിലും തരത്തിലുമുള്ളവരെ ഒതുക്കിയും മിക്കവാറും ഒതുങ്ങിയും പതുങ്ങിയും മൂപ്പരങ്ങിനെ സിതാരയുടെ സ്വന്തം ആയി വാണു. നവീനയും സഞ്ജയും പിന്നെ അന്ന് തുടങ്ങിയ നടത്തം ഇപ്പോഴും ഒരുമിച്ചായോണ്ട് പിന്നാലെ ആരും പോവാറില്ല അന്നേ.. അവര് ബസ്സില്‍ തന്നെ പോവാറുണ്ടോന്നാണ് സംശയം.
ഉണ്ണിയുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ അയ്യപ്പന്‍റെയും സിബിയുടെയും സഹകാര്‍മികത്വതില്‍ സിതാരയില്‍ ഒരുപാട് ജ്ഞാനസ്നാനങ്ങള്‍ നടന്നിട്ടുണ്ട്.. അവരൊന്നും പിന്നെ നല്ല നടപ്പിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയിട്ടില്ല, ദെ ഇന്നേ വരെ.. അത്രക്കും പുണ്യള്ള ഭൂമിയായിരുന്നു, സിതാര..
ഇടക്ക് മേലോട്ട് ഒറ്റക്കല്ലാതെ നടന്നു പോയ മാക്സും അജിത്തും നൈസ് ഈവനിങ്ങ്സ് ടൈം കഴിഞ്ഞും ലേറ്റ് ആവുമ്പോള്‍, അവര് ചുമ്മാ അന്താക്ഷരി കളിക്കാണെന്ന് ചിന്തിക്കാതെ പാറമട വരെ ചുമ്മാ ഒന്ന് പോയിനോക്കാന്‍ xanadu വിലെ മജീഷ്യന്മാര്‍, ചോക്കുവായും, ചാക്കോയായും, ബാലനായും, ദുര്‍ബു ആയും ഒക്കെ എത്തിയിരുന്നു.. അസൂയയില്ലാതെ, വെറും കാഴ്ചയുടെ ആനന്ദം മാത്രം തേടിയെത്തിയ ശുദ്ധാത്മാക്കള്‍.. അവരെയൊക്കെ നമ്മുടെ നായികാ മോഹത്തേര് പോലെ പുറകിലേറ്റി പാറമടക്കപ്പുറം വരെ കൊണ്ടുപോയി കൊണ്ട് വന്നു. മിക്കപ്പോഴും അവര് നിരാശരായി മടങ്ങി എന്നാണു കഥയെങ്കിലും..
പിന്നെയുമുണ്ട് താരങ്ങള്‍, രാത്രി 3 മണിക് സിനിമ കഴിഞ്ഞു വന്നു കെടന്നോറങ്ങി അഞ്ച് മണിക്കെഴുന്നെറ്റ് രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ രണ്ടര കിലോ തൂക്കമുള്ള പുസ്തകം അപ്പടിയേ വിഴുങ്ങി ടോപ്പിലെത്തുന്ന അനൂപും, ദൈവം എന്നെ സൃഷ്ടിച്ചത് തന്നെ ഗേള്‍സിന് വേണ്ടിയാണെന്ന് പാന്റില്‍ എഴുതിയോട്ടിച്ച രാജും, എന്തിനോടും കൃത്യമായി അകലവും അടുപ്പവും വച്ച അച്ചടിയേക്കാള്‍ ഭംഗിയുള്ള അക്ഷരമുള്ള പഴയ വിപ്ലവ ശിംഗം അനുവും ഒക്കെ അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് നമ്മുടെ നായികയെ..
സുനില്‍ അവന്‍റെ മുട്ടും റോഡും ഇപ്പൊ മുട്ടും, ദെ മുട്ടി എന്ന മട്ടില്‍ ഓടിക്കുമ്പോ, അതിലും റോഡ്‌ ഗ്രിപ്പോള്ള വണ്ടിയില്ല, പക്ഷെ വളവിലല്ലേ അങ്ങിനെ ചെയ്യാന്‍ പറ്റൂ, ആ നേരത്ത് അവനത് കാണണം എന്നാഗ്രഹമുള്ളവരോന്നും ആ ഏരിയയില്‍ ഇല്ല താനും. പിന്നെ അത് കാണിക്കാന്‍ പട്ടം വരെ പോയാല്‍ ഫൈന്‍ കൊടുക്കാന്‍, വണ്ടി വില്‍ക്കേണ്ടിയും വരും..
അവസാന കൊല്ലം, അവസാന പരീക്ഷ അടുത്തപ്പോഴാണ് ഇനിയും വച്ചോണ്ടിരുന്നാല്‍, എന്‍റെയും ക്ലീറ്റസിന്‍റെയും സുനിലിന്‍റെയും ഔദ്യോഗിക പ്രണയമായിരിക്കുംപോള്‍ തന്നെ, ക്ലാസ്സിലെ ഒരുപാട് പേര്‍ക്ക് ഓര്‍മ്മിക്കാന്‍ സുന്ദരമായ നിമിഷങ്ങള്‍ സമ്മാനിച്ച നായികയെ, മറ്റൊരു നായകനൊപ്പം അയച്ചില്ലെങ്കില്‍ കട്ടപണിയാവും, ന്ന് ഞങ്ങള്‍ കാമുകര്‍ ഒന്നടങ്കം തീരുമാനിച്ചത്. കാരണം ഞങ്ങളുടെ ആരുടെ വീടുകളിലും മുന്‍ ചക്രവും പിന്‍ ചക്രവും പോയിട്ടു, ഒരു മഡ്ഫ്ലാപ്പ് പോലും വച്ചു കേറാന്‍ ഇവളേം കൊണ്ട് നമുക്ക് സാധിക്കാത്തതു കൊണ്ട്, ഉടനെ മറ്റൊരു നായകനെ കണ്ടു പിടിക്കണം എന്നും തീരുമാനം ആയി.
അന്ന് സ്വര്‍ണപണിക്കു വലിയ ഡിമാന്റ് ഉള്ള കാലാണ്.. തൃശൂര്‍ ജില്ലയിലെ വല്ലച്ചിറയും പള്ളിശ്ശേരിയും ഒക്കെ അതിന്‍റെ തലസ്ഥാനവും..
ക്ലീറ്റസിന്‍റെ സമര്‍ത്ഥമായ സെയില്‍സ് പിച്ചില്‍ രണ്ടു സ്വര്‍ണപ്പണിക്കാര്‍ നായികയെ തേടി തിരുവനന്തപുരത്ത് എത്തുന്നു.. പിന്നെ ഞങ്ങള്‍ എല്ലാരും ചേര്‍ന്ന് ഒടുക്കത്തെ ഗുണഗണവര്‍ണന... തലേന്ന് മൂന്നു മണിക്കൂര്‍ നിര്‍ത്താതെ കിക്ക് അടിച്ചു ഗിന്നസ് ബുക്കുകാരെ, (റെക്കോര്‍ഡ്‌ രേഖപ്പെടുത്താന്‍), ഇന്നിനി വേണ്ട, രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു വിളിക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ്‌ ആ നല്ല രണ്ടു ശമരിയാക്കാര്‍ അത് വഴി വന്നത്. പിന്നെ പിച്ചോട്‌ പിച്ച്..
എല്ലാം കഴിഞ്ഞു അവര് പുറപ്പെടുമ്പോള്‍ മണി കുറച്ചായി.. വയറും മനസ്സും നെറച്ച് ദീര്‍ഘ നിശ്വാസോം വിട്ടു ഞങ്ങള്‍ വിതുമ്പുന്ന ഹൃദയത്തോടെ ഉറങ്ങാന്‍ കെടന്നു.. (അതാണല്ലോ അതിന്‍റെ ഒരു രീതി...!)
അതിന്‍റെയും പിന്നത്തെ ആഴ്ച പരിപാടി ഒക്കെ അവസാനിപ്പിച്ച് ഞാനും ക്ലീറ്റസും നാടിലെത്തി, അതിന്‍റെ പിറ്റേന്ന് ഞാന്‍ ബെര്‍തെ, വീടിന്‍റെ പടിക്കല്‍ നിക്കുമ്പോണ്ട്, നമ്മുടെ യെസ്ഡി രണ്ടു പുതുനായകരെയും കൊണ്ട് പടിക്കല്‍ നിക്കുണൂ.. എന്‍റെ നല്ല ജീവന്‍ ആത്മാവിനെയും കൊണ്ട്, തോമസ് കുട്ടീ വിട്ടോടാ.. ന്നും പറഞ്ഞു പാഞ്ഞു പോയത് എന്‍റെ ദേ, മൂക്കിന്‍റെ താഴെക്കൂടെയാണ്..
ഒരു കോമ കിട്ടിയെങ്കില്‍ ചുമ്മാ കേറി കേടക്കായിരുന്നൂന്ന്, ഞാന്‍ ആത്മാര്‍ഥമായി ആഗ്രഹിച്ചു പോയി, സത്യം..
നടന്നാണോ എഴഞ്ഞാണോ എന്നൊന്നും എനിക്കിപ്പോഴും തിട്ടമില്ലാത്ത രീതിയില്‍ ഒരു കണക്കിന് ഞാന്‍ ചിറയിന്മേല്‍ കയറി.. ഒരാള്‍ നേരെ വന്ന്, “എന്‍റെ പോന്നു ചേട്ടാ, ഞങ്ങക്ക് പറ്റീത് പറ്റി, ഞങ്ങടെ കാശും, വഴിയില്‍ ചെലവായ കാശും തന്നാല്‍ ഞങ്ങള്‍ പൊക്കോളാം, അല്ലെങ്കില്‍ കലിപ്പാവും ഘട്യെ.. ചെട്ട്നറിയോ, തിര്വന്തരത്ത്ന്ന് ഇവിടെത്താന്‍ മൂന്നിവസം ഇടുത്തു, അത് പോട്ടെ, കയ്യിലെ കാശും പോയി. മാത്രല്ല ഈ രോമം ഇനി ശരിയാവുന്നും തോന്നണല്ല്യ.. ഇമ്മക്ക് വേണ്ട ഘടീ..”
കാശ് പോയ വഴി ഇനി പോലീസല്ല പട്ടാളം വിചാരിച്ചാ പിടിക്കാന്‍ പറ്റില്ല്യ, അന്ന് ചിപ്പോള്ള നോട്ടോന്നുല്ല്യല്ലോ..
അത് എങ്ങിന്യെങ്കിലും മാനേജ് ചെയ്താലും, ഈ ട്രാന്‍സാക്ഷന്‍ എങ്ങാനും മമ്മി അറിഞ്ഞാല്‍ ... അന്ന് തീരും... അല്ല, വേണ്ടാന്നു വെക്കും, ഞാന്‍ കൈയും കാലും കൊണ്ടുള്ള സകല പരിപാടീം..
രണ്ടും കല്പിച്ച് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, “കലിപ്പോന്നും വേണ്ട ഭായ്, ഞാന്‍ നാളെ അങ്ങോട്ട്‌ വരാം, നിങ്ങള്‍ ഇപ്പൊ പോ..”
“ഞങ്ങളെ തിരിച്ചു ഇങ്ങട് വരത്താണ്ടിരിക്ക്യ ചേട്ടനും നല്ലത്” എന്ന് പറഞ്ഞവരു പോയി..
ഞാന്‍ രാജുനെ വിളിച്ചു, പോള്‍ മാഷ്ടെ മോന്‍ ക്ലീറ്റപ്പനെ വിളിച്ചു, മാറ്റര്‍ കൂലംകഷമായി ചര്‍ച്ച ചെയ്തു, ഒരു വഴിയുമില്ല എന്ന സുചിന്തിതമായ തീരുമാനത്തിലെത്തി.
“എന്തൂട്ട് ചെയ്യാനാ, നിങ്ങള്‍ അവന്മാര്‍ക്ക് സ്റ്റാര്‍ട്ട്‌ ആവാത്ത ഒരു അലമ്പ് വണ്ടി കൊടുത്തു,അവന്മാരുടെ കാശു വാങ്ങി പുട്ടടിച്ചു, അവന്മാര് മൂന്നെവ്സം വഴീല്‍ കെടന്നു, കയ്യിലെ കാശും പോയി, 3 ദിവസത്തെ പണീം പോയി.. ഇന്നന്നെ അടിക്കാണ്ട് പോയേന് സമ്മയ്ക്കണം അവരെ”, എന്നായിരുന്നു, സാമാന്യം രാഷ്ട്രീയോം സൊസൈറ്റി ഭരണോം ഒക്കെ ശീലള്ള രാജൂന്‍റെ കമന്റ്‌. ഞാന്‍ പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല, അളിയാ നീ എന്തെങ്കിലും വഴി കണ്ടേ തീരൂ എന്ന് പറഞ്ഞു അവനെ അടപഡലം കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു..
പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് ഞാനും രാജൂം നേരെ പള്ളിശ്ശേരിക്ക് വച്ചു പിടിച്ചു, പോള്‍-സണ്‍ ( പോള്‍ മാഷ്ടെ പുത്രന്‍) വീട് കാണിച്ചു തന്നു, അവന്മാര് ഇറങ്ങി വന്നു..
രാജു മുന്നില്‍, ഞാന്‍ പുറകില്‍... പിന്നെ അവന്‍ 56 ഇഞ്ചും ( കുറച്ചു കുറയും, പക്ഷെ അപ്പൊ വീര്‍പ്പിച്ചതുള്‍പ്പെടെ ഒരു 54 എന്തായാലും വരും!) വിരിച്ചു ഒരൊറ്റ അലക്ക് ആണ്. “ഡാക്കള്‍ടെ **ത്രാട്ട് കരുവന്നൂര്‍ വേണ്ടാട്ട... ഇനി ആ ഭാഗത്തെങ്ങാനും നിങ്ങള്‍ വന്നൂന്നറിഞ്ഞാ രണ്ടിന്‍റെയും കാലുണ്ടാവില്ല, ട്ടടാ.. വണ്ടി നിങ്ങള്‍ ഓടിച്ച്ട്ടെന്നല്ലേ വന്നെ.. പിന്നെ പഴയതാവുമ്പോ ഇത്തിരി റിപ്പയര്‍ ഒക്കെ ഇണ്ടാവും.. അതിനൊരു മാതിരി നമ്പര്‍ എറക്ക്യാലിണ്ടല്ലാ, എറച്ചീല്‍ മണ്ണാവൂട്ടാ..” എന്നിട്ടവന്‍ സ്ലോ മോഷനില്‍ തിരിച്ചു നടന്നു, ഞാന്‍ പിന്നാലെയും..
വണ്ടി സ്റ്റാര്‍ട്ട്‌ ചെയ്ത് എടുക്കുമ്പോ അവന്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു “ഡാ, അവന്മാര് പിന്നാലെ വെര്ണ്ടാ..?? നീ നോക്ക്യേ..”
“ഇല്ല്യ, നീ വിട്ടോ”, ഞാന്‍ പറഞ്ഞു..
“അപ്പൊ ഓക്കെ” ..
അവര് അപ്പോഴും വെടി കൊണ്ട പന്നീടെ പോലെ നിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ഞങ്ങള്‍ ഒറ്റ ശ്വാസത്തില്‍ കരുവന്നൂരെത്തി.. എന്നിട്ടാ രാജു ബാക്കി പറഞ്ഞെ.. “പുല്ല്, ഉള്ളു കാളീട്ട് പാട്ണ്ടാര്‍ന്നില്ല, ഇനി വരില്ല, ന്നാ തോന്നണേ!” എന്തായാലും അവരു പിന്നെ വന്നില്ല... നായേടെ വലുപ്പല്ല ശൌര്യാണ് കാര്യം.. ത്രേ.. (നടക്കാണെങ്കില്‍!)
പക്ഷെ ആ ശകടത്തിന്‍റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ ഒരു പാട് തവണ എന്നെ തേടി വന്നു.. ഒരുപക്ഷെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും നല്ല കുറെ നാളുകളുടെ ഓര്‍മകളിലേക്ക് കൂടി കൂട്ടാന്‍ ജാവ വീണ്ടും വരുന്നു. മഹീന്ദ്രക്ക് നന്ദി!!!
വാല്‍കഷണം : ഏറ്റവും നല്ല തമാശ, വണ്ടി വിറ്റു, ഞങ്ങള്‍ നാടും വിട്ടു, ഒരു വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ആ വണ്ടിയില്‍ ബാങ്ക് ലോണ്‍ വരെ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നറിഞ്ഞത്.. ഭാഗ്യം, കൈ എത്തുന്നതിലും ഒരുപാടു ദൂരത്തായിരുന്നു അപ്പോഴേക്കും, ഞാനും ക്ലീറ്റസും..
എന്തായാലും ഒരു പാട് ശരികള്‍ക്കും, ശരികേടുകള്‍മപ്പുറം, ഈ ജീവിതത്തില്‍ ഏതെങ്കിലും സരസ്വാതീക്ഷേത്രത്തിനോട് ഇത്രേമേല്‍ ഞാന്‍ കടപ്പെട്ടിട്ടില്ല... അവിടുത്തെ പല അധ്യാപകരോളം ആദരവുള്ളവരാരുമില്ല.
ഞങ്ങളുടെ പ്രിയ കൂട്ടുകാരന്‍, the super cool dude of our batch, a real racer and above all our dearest friend രവികുമാര്‍, ഞങ്ങളെ വിട്ടു പോയിരിക്കുന്നു. അവനോളം ബൈക്കുകളെ നമ്മളാരും സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ല. ഈ കുറിപ്പും എന്‍ പ്രിയ നന്‍പന്‍റെ മരിക്കാത്ത ഓര്‍മകള്‍ക്ക് മുന്‍പില്‍...
*Institute of Hotel Management and catering technology (IHMCT, Kovalam, Trivandrum)
**ത്രാട്ട് – ഭീഷണി (തൃശൂര്‍ ഭാഷയുടെ ഭാഗം)
#yezdi #jawa #ihmct #kovalam #trivandrum #hotelmanagement #friends #nostalgia
നീലയാണോ പച്ചയാണോ ആ പെയിന്റിന് എന്നെന്നിക്കിപ്പോഴും ഒറപ്പില്ല.. അതിന്‍റെ രണ്ടിനും ഇടയിലെവിടെയോ ആയ കളറില്‍ ഒരു കെട്ടിടം. പക്ഷെ കയറുമ്പോള്‍ ഇടത്ത് വശത്തുള്ള മതിലിന്‍റെ സൈഡില്‍ കൂടെ ഉള്ളില്‍ ചെന്ന് ഇടത്തോട്ടു തിരിഞ്ഞാല്‍ നേരെ ബീച്ചിലോട്ട് ഇറങ്ങാം.. കോവളം ബീച്ചിലേക്ക്.. ഒറിജിനലല്ല , ഇത് ചെറുത് ..
നാലും മൂന്ന് ഏഴു തെങ്ങ്. മുക്കാല്‍ ഭാഗവും വേര് പോറത്തും, കുറച്ചു അകത്തുമായി കടപ്പുറത്ത് അങ്ങിനെ നീളത്തില്‍.. പിന്നെ വീട്, അല്ല വീട് പോലെ കുറച്ചു കൂരകള്‍. പക്ഷെ പേര് ചില്ലറയല്ല, Italia!! അതായിരുന്നു നമ്മുടെ ഹോസ്റ്റല്‍.. എന്ന് വച്ചാല്‍ അത് പോലൊക്കെ.. തിരിച്ചു ഉള്ളിലോട്ട് കേറി മുന്‍വശത്തെക്കെറങ്ങിയാല്‍ റോഡിനപ്പുറം, ഒരു ചെറിയ ഒറ്റനില കെട്ടിടം. അങ്ങോട്ട്‌ കയറുന്ന വഴിടെ സൈഡില്‍ , എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ വഴി ഒന്നുല്ല, വേലിയില്ലാത്തോണ്ട് എങ്ങിനേം കയറാം., ഒരു ഓല മേഞ്ഞ KTDC ബിയര്‍ പാര്‍ലര്‍ ഒക്കെ പോലെ ഒരു അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്റ് കെട്ടിടം, അവിടെയും പേര് സൂപ്പര്‍.. Bon apetit ( പോടാ പട്ടീന്നല്ല, bon apetit, എന്ന്വച്ചാ enjoy ur meal, എന്നൊക്കെ പറയാം.. അതായിരുന്നു നമ്മടെ കോളേജ്, അല്ല *ഇന്‍സ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട്. അത്ര ഡെക്കറേഷന്‍ ഒക്കെ മതി.
കൊണ്ടു വിടാന്‍ വന്ന, മമ്മിയും പപ്പയും ഒക്കെ പോയി. റൂമില്‍ കേറി നോക്കി ഒന്ന് നോക്കി, പൊറത്തെറങ്ങിയപ്പോള്‍ ഒരു നല്ല ബുദ്ധിജീവി ലുക്ക്‌ ഒള്ള ഒരു ഘടി, ഹായ്-ക്ക് വരെ ഒരു സായിപ്പ് ടച്ച്‌. പേര് നവീന്‍, ചോയ്ച്ചപ്പോ ടോക്-എച്ചാ.. അപ്പൊ മൂപ്പര്‍ടെ കൊഴപ്പല്ല.. ഇമ്മള്‍ ചയ്പന്‍ കുഴീം മുര്‍ക്കനാടും ഒക്കെ ആയിപ്പോയതിന് അവന്‍ എന്ത് ചെയ്യാന്‍, പാവം..
അവിടുന്നാ തുടങ്ങ്യെ ആധിധേയത്വത്തിന്‍റെ ദൈവശാസ്ത്രം..., സിമ്പിള്‍ ലാംഗ്വേജ് യൂസ് ചെയ്താല്‍, വെപ്പ്, വെളംബ്, അടിച്ചു തളി, അതൊക്കെ തന്നെ, കൂട്ടത്തിലിത്തിരി അറയോരുക്കലും.. പക്ഷെ കഴുത്തേക്കോണോം ഇച്ചിരി ആംഗലേയോം പിന്നെ അത്യാവശ്യം നിറമുള്ള പക്ഷികളുടെ സാന്നിധ്യം കൂടിയാവുമ്പോള്‍, സംഭവം കളറാണ്...
കോണകം കഴുത്തീപ്പോയീട്ടു, നേരെ ചൊവ്വേ ആവശ്യമുള്ള ഇടങ്ങളില്‍ വരെ വെറും ഒരു ലക്ഷ്വറി മാത്രാണെന്നാണ്, നമ്മടെ ഒരു ലൈന്‍... അപ്പൊ പിന്നെ കാലത്ത് തന്നെ, പേട്ട തുള്ളാന്‍ പച്ചില കെട്ടി ഇറങ്ങിയ കന്നിക്കാരന്‍റെ മനസ്സോടെ ആദ്യായിട്ട് കോളേജിലേക്ക് പുറപ്പെടുന്ന ഒരു ചങ്കിലെ കാറ്റും, ഇടിയും അത് നിങ്ങള്‍ക്ക് മനസ്സിലാവൂല്ല സാറേ..
വെറും ബൈബിള്‍ അല്ല, ദെ ഈ കൈത്തണ്ട വണ്ണള്ള സാധനം ആണ് പ്രിന്‍സീടെ റൂമില്‍! എന്നിട്ട് എത്ര പേര് നന്നായീന്ന് ചോദിക്കണ്ട.. ജാത്യല്ലോള്ളത് തൂത്താ പൂവാത്ത മെനി മെനി ഐറ്റംസ് അവിടെ വന്നു വന്നു വീണത് അദ്ധേഹത്തിന്‍റെ കുറ്റല്ലല്ലോ..
പിന്നെ ബൈബിളിനും ഒരു പരിധില്ല്യെ.. പിന്നെ കണ്ട മനുഷ്യന്‍ ഭക്ഷണം വെളംബാനുള്ള പ്രാക്ടിക്കലിന് ഇടയിലാണ്. ഒരു പുണ്യവാളന്‍.. പാന്റിട്ടാലും കോട്ടിട്ടാലും, ഇഷ്ടികക്ക് ഒരു തൂക്കം ആണ് മാഷേ, എന്ന് മൂപ്പരോട് ആരെങ്കിലും പറഞ്ഞു കൊടുത്തെങ്കില്‍ എത്ര നന്നായേനെ.. അതും ഒരു ട്രേയില്‍ ഒരു 12 X 6 ന്‍റെ കമ്പനി കട്ട എട്ടെണ്ണം വച്ചാല്‍ ഉഷാര്‍ ആയി, കൂട്ടത്തില്‍ ഒരു നാലു ജഗ്ഗ് വെള്ളോം. അത് മൂന്നു വിരലില്‍ താങ്ങി നടന്നപ്പോള്‍, വന്നത് ഹോട്ടല്‍ മാനേജ്‌മന്റ്‌ പഠിക്കാനാണോ യൂണിയന്‍കാരന്‍ ആവാനാണോന്ന്, “ഒരു മാത്ര വെറുതെ നിനച്ചു പോയി”..
അന്നേക്ക് മൂന്നു ദിവസം ലോകനാര്‍ക്കാവില്ലെങ്കിലും വെള്ളാര്‍ക്കാവിലമ്മയാണെ തള്ളവിരലും പെരുവിരലും ഒബിസിറ്റി ട്രീറ്റ്മെന്റിലാര്‍ന്നു സൂര്‍ത്ത്ക്കളെ, ട്രീറ്റ്മെന്റിലാര്‍ന്നു.
പോക്സോ ഒന്നും അന്നില്ലാഞ്ഞത് നന്നായി, അല്ലെങ്കി കാണായിരുന്നു…
വന്നെറങ്ങിയതിന്‍റെ രണ്ടാം ദിവസം ഒരു മുറി മുഴുവന്‍ തീപ്പെടിക്കൊള്ളി വച്ചു അളന്നു തിട്ടപ്പെടുത്തിയത് ചില്ലറ കാര്യാണോ..
അത് പോട്ടെ, മുറി കഴിഞ്ഞു അടുത്ത അളവിനു മുറ്റത്തേക്ക് കാലെടുത്തു വക്കാനോരുങ്ങുമ്പോ വന്ന ഒരു പനി ഇണ്ടല്ലോ, അതുപോലെ ജീവിതത്തില്‍ ഉപകാരപെട്ടിട്ടുള്ള ഒരു പനി, ഇത് വരെ വേറെ വന്നിട്ടൂല്ല്യ, ഇനി വരാനൂല്ല്യ..
പറയാനോരുപാട് മുഖങ്ങളുണ്ട്.. പണ്ടേ പാതി വെള്ളക്കാരനായ (ഇപ്പൊ മൊത്തവും) കണ്ണൂക്കാരന്‍ വണ്ടി പ്രാന്തന്‍ സുനില്‍ തൊട്ട്, മാവേലിക്കര മാക്സ് അലയാസ് വരക്കും കവി, (അവൻ വരക്കുന്നതാണോ എഴുതുന്നതാണോ കൂടുതൽ നല്ലതെന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് ഒരിക്കലും തീരുമാനിക്കാൻ പറ്റിട്ടില്ല്യ...!), ഒരായിരം തവണ കക്കൂസിലിരുന്നു "സൗ സാല്‍ പഹ്ലെ" ആഞ്ഞു പാടിയിട്ടും ഇപ്പോഴും മടുപ്പില്ലാത്ത എന്‍ പ്രിയ സഹമുറിയന്‍, ആലുവാക്കാരന്‍ സുന്ദരകില്ലാടി പൊതു(വാള്‍) മുതല്‍, “ഇന്നാദ്യായിട്ടു ലൈറ്റ് ആയിട്ട് ഫിറ്റ്‌ ആയി ഘടി”, എന്നെന്നോട് വര്‍ഷത്തില്‍ ഒണ്‍ലി 300 days പറഞ്ഞ ( ബാക്കി ദിവസം അവന്‍ വീട്ടിലായിരുന്നു!), നമ്മടെ സൊന്തം ക്ലീറ്റസും, മൂന്നുമാസത്തില്‍ ഒരിക്കെ കൃത്യം 7 മണിക്കൂറില്‍ കടുത്തുരുത്തി കണ്ടു, ഫണ്ട്‌ മോബിലൈസ് ചെയ്ത് തിരിച്ചെത്തുന്ന (അങ്ങിനെങ്കിലും പോന്നുംകട്ടേനെ ഒന്നു കാണാല്ലോന്ന് കരുതി അപ്പന്‍ കാശയക്കാത്തോണ്ട്, അതോണ്ട് മാത്രം!), സാക്ഷാല്‍ ശ്രീമാന്‍ ചാക്കോച്ചനും, കണ്ടാല്‍ മാത്രല്ല, നല്ല പെടക്കണ ഐഡിയാസ് പാറ്റുമ്പോഴും ചെമ്മീനെപ്പോലെ, ലക്ഷം ലക്ഷം പിന്നാലെ എന്ന ലൈന്‍ ഉള്ള ദുര്‍ബലാക്ഷനും, ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ മഞ്ചു വാരിയരെ ( ഉദാഹരണം സുജാതയിലെ, മാത്രം) ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്ന അഞ്ചു അഥവാ ചെങ്കുവും, എന്‍റെ നാട്ടില്‍ തേങ്ങ പറക്കിയിടുന്നതും, പ്ലാസ്റ്റിക്‌ വള്ളിയില്‍ നെയ്ത സൈക്ലിളില്‍ തൂക്കുന്നതും, ചിലപ്പോള്‍ ചോറ്റുപാത്രം ഒളിപ്പിച്ചു സ്കൂളില്‍ കൊണ്ട് പോവുന്നതും അല്ലാതെ കൊട്ടക്ക് എത്രയോ അര്‍ത്ഥതലങ്ങള്‍ ഉണ്ടെന്നു DEMO ചെയ്ത രാജനും...
അങ്ങിനെയങ്ങിനെ, കുരിശുകളാല്‍ സമൃദ്ധമായിരുന്നു, ആ കടപ്പുറം.
ബാലേട്ടന് പണ്ടു ഹോട്ടല്‍ മാനേജ്‌മെന്റ് പഠിക്കുമ്പോഴും മതിലിനപ്പുറത്തെക്ക് നോക്കി “പാവാട പ്രായത്തില്‍ നിന്നെ ഞാന്‍ കണ്ടപ്പോള്‍” എന്ന പാട്ട് പാടാന്‍ വല്യ ഇഷ്ടായിരുന്നു, ഇപ്പൊ പക്ഷെ ഭജനയാണ്‌ പഥ്യം.. അപ്പുണ്ണിക്ക് പക്ഷെ എന്നും ഗീതാഞ്ജലിലെ, ഓ പ്രിയ പ്രിയാ എന്നാ പാട്ടായിരുന്നു ഇസ്തം!!
ഓരോരോ ആചാരങ്ങളാവുമ്പോ..!
ഇവരൊക്കെ ഓരോ കഥയായോണ്ട് ഒന്നായി വേറെ വഴിയേ പറയാം.
ക്ലാസ്സ്‌ തുടങ്ങി രണ്ടാമത്തെ വെള്ളിയാഴ്ച രാത്രി കണ്ണൂര്‍ എക്സ്പ്രസ്സ്‌ പിടിച്ചതും കൂടെ കൊച്ചി, കോഴിക്കോട്, പാലക്കാട്‌, തൃശൂര്‍ തുടങ്ങിയ മഹാനഗരങ്ങളിലെക്കുള്ള ഒരു പാട് മഹാരഥര്‍, പില്‍ക്കാലത്ത് കപ്പലോട്ടിയ (കപ്പലുകള്‍??) കോഴി(കളരി) എന്ന് പ്രസിദ്ധനായ സാറും, ഒക്കെയുണ്ടായിരുന്നു, എല്ലാര്‍ക്കും ഒത്ത നടുവില്‍ പട്ടാംബീന്നിത്തിരി പാല്പായസോം..
തീവണ്ടിയോട്ടിയ നായര്‍ പിന്നേം ഒരുകൊല്ലം കഴിഞ്ഞാണ് കൂടെ കൂടിയത്. പക്ഷെ, നഞ്ചെന്തിനു നാനാഴി.. രണ്ടു കൊല്ലം, അത് പോരെ..
ബൈ ദി വെ, പാതിരക്കും പുലര്‍ച്ചക്കും ഒക്കെ ആണ് കണ്ണൂര്‍ എക്സ്പ്രസ്സ്‌ മിക്ക സ്റ്റേഷനിലും എത്തുന്നത് എന്നതോണ്ട് മാത്രോന്നല്ല യാത്രക്കാരു പലരും ഒറക്കം വേണ്ടാന്ന് വച്ചത് എന്നൊക്കെ പാണന്മാര്‍ പാടുന്നുണ്ടാവും.... ദുര്‍ബുദ്ധികള്‍..
കൊല്ലം മാറി ഇറ്റാലിയ മാറി, സിതാര വന്നു.. ജീവിതം യൗവനയുക്തവും പ്രണയ സുരഭിലവുമായി.. നുമ്മക്കല്ല, കാണാന്‍ കൊള്ളാവുന്നോന്‍(ള്‍)മാര്‍ക്ക്‌. കുറെ പേര് ഡെയിലി, വീക്ലി, മന്ത്ലി subscription മോഡലില്‍ ആയിരുന്നു.. ഈ മൊബൈല്‍ ഫോണിലെ പോലെ enjoy as you go ... കോണ്ട്രാക്റ്റ് ഇല്ലാതെ.. അസൂയ ഒന്ന്വല്ലാട്ടോ.. സഹിക്കാന്‍ പറ്റാണ്ടായ പിന്നെ, അതിനു വേറെ പേരെന്തെങ്കിലും വേണം വിളിക്കാന്‍, അസൂയാന്നല്ല...
ചില കാര്യങ്ങള്‍ക്ക് ആഗ്രഹം മാത്രം പോരല്ലോ.. അതുകൊണ്ട് ഒരു കിണ്ണന്‍കാച്ചി വണ്ടി അതും 250 cc ടെ യെസ്ഡി(Yezdi), ആര്യനാട് ഇണ്ടെന്നു കേട്ടപ്പോള്‍ ഞാനും ക്ലീറ്റസും പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല.. നേരെ സുനിലുമായി consult ചെയ്തു, ലവനാണല്ലോ ആസ്ഥാനവണ്ടിക്കാരന്‍.
“ഒന്ന് കാണേണ്ടി വരും, അല്ലാതെ പറയാന്‍ പറ്റില്ല”.. സാര്‍ പറഞ്ഞാ പിന്നെ അപ്പീലില്ല..
എവിടുന്നൊക്കെയോ ഒപ്പിച്ച എണ്ണായിരം രൂപയുമായി ഞങ്ങള്‍ ആര്യനാട്ടേക്ക്, നെക്സ്റ്റ് അവൈലബിള്‍ ഡേയില്‍...
പ്രണയം ആദ്യ ദര്‍ശനത്തില്‍ തന്നെയായിരുന്നു, അവളൊന്ന് സംസാരിക്കാന്‍ സോറി സ്റ്റാര്‍ട്ട്‌ ആവാന്‍ കുറച്ചു മടിച്ചെങ്കിലും. അല്ലെങ്കിലും അങ്ങിനെ എളുപ്പത്തില്‍ വഴങ്ങുന്നത് കുലസ്ത്രീകള്‍ക്ക് ഇണങ്ങുന്നതാണോ..
തിരിച്ചു വരുമ്പോഴാണ്, യെസ്ടിയുടെ ശബ്ദത്തിനു ഇത്രമാത്രം മാന്ത്രിക ശക്തിയുണ്ടെന്ന് ഞങ്ങള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്... ഓരോ ബീറ്റിലും സപ്തസ്വരങ്ങള്‍ മാറി വന്നപ്പോഴേ, ഞങ്ങളിലാരോടാവും അവളേറെ അടുക്കുക എന്ന മത്സരം അറിയാതെ തുടങ്ങിയിരുന്നു.
സിതാര ഒരുപക്ഷെ ഒരു യെസ്ഡിക്ക്, പ്രത്യേകിച്ചും ഞങ്ങളെപ്പോലെ കടം വാങ്ങിയാലും ഇല്ലെങ്കിലും ഒരു ലിറ്ററില്‍ അധികം പെട്രോള്‍ വാങ്ങാന്‍ കെല്‍പ്പില്ലാത്ത കാമുക മുതലാളിമാര്‍ക്ക് തികച്ചും സ്ട്രാറ്റജിക് ആയ ലൊക്കേഷന്‍ ആയിരുന്നു. കാരണം, നേരെ മുന്നില്‍ പെട്രോള്‍ ബങ്ക്, തിരുവനന്തപുരത്തെക്ക് ഒരു കയറ്റം തുടങ്ങുന്നതിനു തൊട്ടു മുന്‍പും.
എന്ന് വച്ചാല്‍ ചാരി വച്ചിരിക്കുന്ന തെങ്ങിന്‍ കടക്കല്‍ നിന്ന് നേരെ തള്ളി കൊണ്ടുപോയി ഒരു ലിറ്റര്‍ അടിക്കുന്നു, നേരെ തിരുവനന്തപുരം, എവിടെ പോയാലും തിരിച്ചു പാറമട കയറ്റം എത്തുമ്പോള്‍, അവള്‍ എനിക്ക് ഇനി കഴിയില്ലെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചു നിശബ്ദയാവുന്നു, ഇറക്കത്തില്‍, ഞങ്ങള്‍ പതിവുപോലെ പിണങ്ങി മിണ്ടാതെ ഇറക്കം ഇറങ്ങി വന്നു, നേരെ തെങ്ങിന്‍ ചോട്ടില്‍..
ഒരു അഞ്ചിന്‍റെ അല്ലെങ്കില്‍ അമ്പതിന്‍റെ കോയിന്‍, ഉണ്ടെങ്കില്‍ താക്കോലോക്കെ വെറും തമാശയല്ലേ ചേട്ടാ എന്നാ മട്ടില്‍, കൂടെ നിക്കുന്ന ചങ്ക്.. മാത്രോ? മോട്ടോര്‍ സൈക്കിളിന്‍റെ ഭാഗങ്ങളൊക്കെ കൃത്യമായി വരച്ചടയാളപ്പെടുത്താന്‍ മാത്രം പ്രാഗത്ഭ്യം ഞങ്ങള്‍ സിദ്ധിക്കുന്നതും, മിക്കവാറും അതെ തെങ്ങിന്‍ ചോട്ടില്‍ നിന്നു തന്നെയാണ്.
ഇപ്പോഴിറങ്ങുന്ന ജാവക്കുണ്ടോ എന്നറിയില്ല, പക്ഷെ, ഏതാണ്ട് അഞ്ചു പേര് വരെ ഒരു ട്രിപ്പില്‍, നിങ്ങളോക്കെയാണെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ഡബിള്‍ ഓക്കെ എന്ന് പറഞ്ഞ ഒരു attitude ഞങ്ങടെ ചങ്കിനുണ്ടായിരുന്നു...
പിന്നെ മിക്ക ദിവസവും ആദ്യം ഞങ്ങള്‍ കോട്ടിട്ടു കിക്ക് ചെയ്യും, പിന്നെ കൊട്ടൂരിയും അവസാനം ടൈ വരെ ഊരിആഞ്ഞു ചവിട്ടിയും സ്റ്റാര്‍ട്ട്‌ ആകില്ല എന്നുറപ്പാവുമ്പോ , റോഡിലോട്ടു തള്ളി കയറ്റി, മൂന്നു പേരും കയറി, വെള്ളാര്‍ ഇറക്കത്തില്‍ നിന്ന് ഒരൊറ്റ പോക്കാണ്, കോളേജ് വരെ. ഇറക്കം ആണ്, പെട്രോളും ലാഭം, പണി തിരിച്ചു വരുമ്പോമ്പോഴാണെന്ന് ഒറ്റ പ്രശ്നെള്ളൂ..
കഥകള്‍ ഏറെയുണ്ട്.. സിതാരയുടെ ഫസ്റ്റ് ഫ്ലോറും, Xanadu വും ഗ്രൌണ്ട് സീറോയുടെ ആസ്ഥനമന്ദിരങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു.
നാല് മുറി, എട്ടു പേര്, പിന്നെ നീളത്തിലൊരു വരാന്ത, ഞങ്ങള്‍ അത്താഴകഞ്ഞി ഇരുന്നു കേടന്നും കുടിക്കുമിടം. അറ്റത്തൊരു ഫോണും, വെറും ലാന്‍ഡ്‌ ലൈന്‍. കറക്കി കറക്കി ഡയല്‍ ചെയ്യുമ്പോ ക്രിം ക്രിം എന്ന് സൌണ്ട് വരണ ഐറ്റം ... മൊബൈല്‍ ഫോണിന്‍റെ ഫോട്ടോ പോലും കണ്ടിട്ടില്ല, പിന്നെയാണ്..
ഒരിക്കല്‍ ഒരു സഹസിത്താരന്‍ ഒരു ഫോണ്‍ എടുക്കാന്‍ എന്നെ ഏല്‍പ്പിച്ചു, ഒരു ഇന്‍സ്ട്രക്ഷന്‍ ഉള്‍പ്പെടെ, “ എന്നെ ചോദിച്ചാല്‍ ഞാന്‍ ഇല്ലാന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ മതി”. ഫോണ്‍ വന്നു, ഞാന്‍ സന്ദേശം കൈമാറി, അത് കഴിഞ്ഞു ചോദിച്ചു, ആരായിരുന്നു, എന്താ പ്രശ്നം.. “ഏയ്‌ പ്രശ്നോന്നൂല്ല, എന്‍റെ അച്ഛനാണ്, ഒരേ കാര്യം ചോദിയ്ക്കാന്‍ പിന്നേം പിന്നേം ഫോണ്‍ വിളിച്ചാല്‍ ഉത്തരം മാറില്ലല്ലോ ഭായ്, മാറുമ്പോള്‍ അങ്ങോട്ട്‌ വിളിച്ചു പറയാം, അത്രേള്ളൂ!” ..
പകച്ചു പോയി എന്‍റെ ബാല്യോം യൗവനോം ഒറ്റയടിക്ക്.. അതിന്‍റെ ആന്റി ക്ലൈമാക്സ്‌ ഈ ഫോണ്‍ വിളിച്ച ആളെ ഒരിക്കല്‍ നേരിട്ട് കണ്ട അന്ന് ഞാന്‍ അവനോടു വന്നു മാപ്പ് പറഞ്ഞു, അവനെ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യല്ല്യ, പുള്ളിക്കാരന്‍ അമ്മാതിരി സ്റ്റാറാര്‍ന്നു!!
വേറൊരിക്കല്‍ ക്ലീറ്റസിനെയും സുനിലിനെയും നമ്മുടെ സ്റ്റാര്‍ റേസര്‍ രവികുമാര്‍ പോരിനു വിളിച്ചു, ലവന്‍ RX ഇലും ഇവര്‍ യെസ്ടിയിലും. തിരുവല്ലം അമ്പലത്തിനോടടുത്ത് വരുന്ന പുതിയ bypass റോഡില്‍ മത്സരം. എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്നു രവിക്കും ക്ലീറ്റസിനും മനസ്സിലായില്ല പക്ഷെ യെസ്ഡി ജയിച്ചു, പിന്നെ പോരെ പൂരം. രവി ക്ലീറ്റസിനും സുനിലിനും അവരെത്ര വല്യ തെറ്റാ ചെയ്തതെന്ന്, പ്രഭാഷണം അതും കട്ട കലിപ്പില്‍.. അല്ലാണ്ട് തോറ്റതോണ്ടാല്ലാത്രേ... എന്തായാലും അവര് നീ പോടാ പാണ്ടി എന്നും പറഞ്ഞു സ്കൂട്ടായി..
പാര്‍ക്കിംഗ് ചെയ്യുന്ന സ്ഥലത്ത് സാജന്‍റെ വാലില്ലാത്ത സ്ലീക്കും, രാകേഷിന്‍റെ പറക്കും RXഉം ഒക്കെ ഉണ്ടാവും, പക്ഷെ “തരത്തീപ്പോയി കളിയെടാ കൊച്ചനെ” എന്ന മട്ടിലൊരു നില്‍പ്പങ്ങ് നിന്നാ, ലവള്‍ തന്നെ റാണി.. ഒന്നരവര്‍ഷം, ആഘോഷം.. അബ്രാമിന്‍റെ ജിമ്മന്‍ ബൈക്ക് മുതല്‍, പല നിറത്തിലും തരത്തിലുമുള്ളവരെ ഒതുക്കിയും മിക്കവാറും ഒതുങ്ങിയും പതുങ്ങിയും മൂപ്പരങ്ങിനെ സിതാരയുടെ സ്വന്തം ആയി വാണു. നവീനയും സഞ്ജയും പിന്നെ അന്ന് തുടങ്ങിയ നടത്തം ഇപ്പോഴും ഒരുമിച്ചായോണ്ട് പിന്നാലെ ആരും പോവാറില്ല അന്നേ.. അവര് ബസ്സില്‍ തന്നെ പോവാറുണ്ടോന്നാണ് സംശയം.
ഉണ്ണിയുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ അയ്യപ്പന്‍റെയും സിബിയുടെയും സഹകാര്‍മികത്വതില്‍ സിതാരയില്‍ ഒരുപാട് ജ്ഞാനസ്നാനങ്ങള്‍ നടന്നിട്ടുണ്ട്.. അവരൊന്നും പിന്നെ നല്ല നടപ്പിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയിട്ടില്ല, ദെ ഇന്നേ വരെ.. അത്രക്കും പുണ്യള്ള ഭൂമിയായിരുന്നു, സിതാര..
ഇടക്ക് മേലോട്ട് ഒറ്റക്കല്ലാതെ നടന്നു പോയ മാക്സും അജിത്തും നൈസ് ഈവനിങ്ങ്സ് ടൈം കഴിഞ്ഞും ലേറ്റ് ആവുമ്പോള്‍, അവര് ചുമ്മാ അന്താക്ഷരി കളിക്കാണെന്ന് ചിന്തിക്കാതെ പാറമട വരെ ചുമ്മാ ഒന്ന് പോയിനോക്കാന്‍ xanadu വിലെ മജീഷ്യന്മാര്‍, ചോക്കുവായും, ചാക്കോയായും, ബാലനായും, ദുര്‍ബു ആയും ഒക്കെ എത്തിയിരുന്നു.. അസൂയയില്ലാതെ, വെറും കാഴ്ചയുടെ ആനന്ദം മാത്രം തേടിയെത്തിയ ശുദ്ധാത്മാക്കള്‍.. അവരെയൊക്കെ നമ്മുടെ നായികാ മോഹത്തേര് പോലെ പുറകിലേറ്റി പാറമടക്കപ്പുറം വരെ കൊണ്ടുപോയി കൊണ്ട് വന്നു. മിക്കപ്പോഴും അവര് നിരാശരായി മടങ്ങി എന്നാണു കഥയെങ്കിലും..
പിന്നെയുമുണ്ട് താരങ്ങള്‍, രാത്രി 3 മണിക് സിനിമ കഴിഞ്ഞു വന്നു കെടന്നോറങ്ങി അഞ്ച് മണിക്കെഴുന്നെറ്റ് രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ രണ്ടര കിലോ തൂക്കമുള്ള പുസ്തകം അപ്പടിയേ വിഴുങ്ങി ടോപ്പിലെത്തുന്ന അനൂപും, ദൈവം എന്നെ സൃഷ്ടിച്ചത് തന്നെ ഗേള്‍സിന് വേണ്ടിയാണെന്ന് പാന്റില്‍ എഴുതിയോട്ടിച്ച രാജും, എന്തിനോടും കൃത്യമായി അകലവും അടുപ്പവും വച്ച അച്ചടിയേക്കാള്‍ ഭംഗിയുള്ള അക്ഷരമുള്ള പഴയ വിപ്ലവ ശിംഗം അനുവും ഒക്കെ അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് നമ്മുടെ നായികയെ..
സുനില്‍ അവന്‍റെ മുട്ടും റോഡും ഇപ്പൊ മുട്ടും, ദെ മുട്ടി എന്ന മട്ടില്‍ ഓടിക്കുമ്പോ, അതിലും റോഡ്‌ ഗ്രിപ്പോള്ള വണ്ടിയില്ല, പക്ഷെ വളവിലല്ലേ അങ്ങിനെ ചെയ്യാന്‍ പറ്റൂ, ആ നേരത്ത് അവനത് കാണണം എന്നാഗ്രഹമുള്ളവരോന്നും ആ ഏരിയയില്‍ ഇല്ല താനും. പിന്നെ അത് കാണിക്കാന്‍ പട്ടം വരെ പോയാല്‍ ഫൈന്‍ കൊടുക്കാന്‍, വണ്ടി വില്‍ക്കേണ്ടിയും വരും..
അവസാന കൊല്ലം, അവസാന പരീക്ഷ അടുത്തപ്പോഴാണ് ഇനിയും വച്ചോണ്ടിരുന്നാല്‍, എന്‍റെയും ക്ലീറ്റസിന്‍റെയും സുനിലിന്‍റെയും ഔദ്യോഗിക പ്രണയമായിരിക്കുംപോള്‍ തന്നെ, ക്ലാസ്സിലെ ഒരുപാട് പേര്‍ക്ക് ഓര്‍മ്മിക്കാന്‍ സുന്ദരമായ നിമിഷങ്ങള്‍ സമ്മാനിച്ച നായികയെ, മറ്റൊരു നായകനൊപ്പം അയച്ചില്ലെങ്കില്‍ കട്ടപണിയാവും, ന്ന് ഞങ്ങള്‍ കാമുകര്‍ ഒന്നടങ്കം തീരുമാനിച്ചത്. കാരണം ഞങ്ങളുടെ ആരുടെ വീടുകളിലും മുന്‍ ചക്രവും പിന്‍ ചക്രവും പോയിട്ടു, ഒരു മഡ്ഫ്ലാപ്പ് പോലും വച്ചു കേറാന്‍ ഇവളേം കൊണ്ട് നമുക്ക് സാധിക്കാത്തതു കൊണ്ട്, ഉടനെ മറ്റൊരു നായകനെ കണ്ടു പിടിക്കണം എന്നും തീരുമാനം ആയി.
അന്ന് സ്വര്‍ണപണിക്കു വലിയ ഡിമാന്റ് ഉള്ള കാലാണ്.. തൃശൂര്‍ ജില്ലയിലെ വല്ലച്ചിറയും പള്ളിശ്ശേരിയും ഒക്കെ അതിന്‍റെ തലസ്ഥാനവും..
ക്ലീറ്റസിന്‍റെ സമര്‍ത്ഥമായ സെയില്‍സ് പിച്ചില്‍ രണ്ടു സ്വര്‍ണപ്പണിക്കാര്‍ നായികയെ തേടി തിരുവനന്തപുരത്ത് എത്തുന്നു.. പിന്നെ ഞങ്ങള്‍ എല്ലാരും ചേര്‍ന്ന് ഒടുക്കത്തെ ഗുണഗണവര്‍ണന... തലേന്ന് മൂന്നു മണിക്കൂര്‍ നിര്‍ത്താതെ കിക്ക് അടിച്ചു ഗിന്നസ് ബുക്കുകാരെ, (റെക്കോര്‍ഡ്‌ രേഖപ്പെടുത്താന്‍), ഇന്നിനി വേണ്ട, രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു വിളിക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ്‌ ആ നല്ല രണ്ടു ശമരിയാക്കാര്‍ അത് വഴി വന്നത്. പിന്നെ പിച്ചോട്‌ പിച്ച്..
എല്ലാം കഴിഞ്ഞു അവര് പുറപ്പെടുമ്പോള്‍ മണി കുറച്ചായി.. വയറും മനസ്സും നെറച്ച് ദീര്‍ഘ നിശ്വാസോം വിട്ടു ഞങ്ങള്‍ വിതുമ്പുന്ന ഹൃദയത്തോടെ ഉറങ്ങാന്‍ കെടന്നു.. (അതാണല്ലോ അതിന്‍റെ ഒരു രീതി...!)
അതിന്‍റെയും പിന്നത്തെ ആഴ്ച പരിപാടി ഒക്കെ അവസാനിപ്പിച്ച് ഞാനും ക്ലീറ്റസും നാടിലെത്തി, അതിന്‍റെ പിറ്റേന്ന് ഞാന്‍ ബെര്‍തെ, വീടിന്‍റെ പടിക്കല്‍ നിക്കുമ്പോണ്ട്, നമ്മുടെ യെസ്ഡി രണ്ടു പുതുനായകരെയും കൊണ്ട് പടിക്കല്‍ നിക്കുണൂ.. എന്‍റെ നല്ല ജീവന്‍ ആത്മാവിനെയും കൊണ്ട്, തോമസ് കുട്ടീ വിട്ടോടാ.. ന്നും പറഞ്ഞു പാഞ്ഞു പോയത് എന്‍റെ ദേ, മൂക്കിന്‍റെ താഴെക്കൂടെയാണ്..
ഒരു കോമ കിട്ടിയെങ്കില്‍ ചുമ്മാ കേറി കേടക്കായിരുന്നൂന്ന്, ഞാന്‍ ആത്മാര്‍ഥമായി ആഗ്രഹിച്ചു പോയി, സത്യം..
നടന്നാണോ എഴഞ്ഞാണോ എന്നൊന്നും എനിക്കിപ്പോഴും തിട്ടമില്ലാത്ത രീതിയില്‍ ഒരു കണക്കിന് ഞാന്‍ ചിറയിന്മേല്‍ കയറി.. ഒരാള്‍ നേരെ വന്ന്, “എന്‍റെ പോന്നു ചേട്ടാ, ഞങ്ങക്ക് പറ്റീത് പറ്റി, ഞങ്ങടെ കാശും, വഴിയില്‍ ചെലവായ കാശും തന്നാല്‍ ഞങ്ങള്‍ പൊക്കോളാം, അല്ലെങ്കില്‍ കലിപ്പാവും ഘട്യെ.. ചെട്ട്നറിയോ, തിര്വന്തരത്ത്ന്ന് ഇവിടെത്താന്‍ മൂന്നിവസം ഇടുത്തു, അത് പോട്ടെ, കയ്യിലെ കാശും പോയി. മാത്രല്ല ഈ രോമം ഇനി ശരിയാവുന്നും തോന്നണല്ല്യ.. ഇമ്മക്ക് വേണ്ട ഘടീ..”
കാശ് പോയ വഴി ഇനി പോലീസല്ല പട്ടാളം വിചാരിച്ചാ പിടിക്കാന്‍ പറ്റില്ല്യ, അന്ന് ചിപ്പോള്ള നോട്ടോന്നുല്ല്യല്ലോ..
അത് എങ്ങിന്യെങ്കിലും മാനേജ് ചെയ്താലും, ഈ ട്രാന്‍സാക്ഷന്‍ എങ്ങാനും മമ്മി അറിഞ്ഞാല്‍ ... അന്ന് തീരും... അല്ല, വേണ്ടാന്നു വെക്കും, ഞാന്‍ കൈയും കാലും കൊണ്ടുള്ള സകല പരിപാടീം..
രണ്ടും കല്പിച്ച് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, “കലിപ്പോന്നും വേണ്ട ഭായ്, ഞാന്‍ നാളെ അങ്ങോട്ട്‌ വരാം, നിങ്ങള്‍ ഇപ്പൊ പോ..”
“ഞങ്ങളെ തിരിച്ചു ഇങ്ങട് വരത്താണ്ടിരിക്ക്യ ചേട്ടനും നല്ലത്” എന്ന് പറഞ്ഞവരു പോയി..
ഞാന്‍ രാജുനെ വിളിച്ചു, പോള്‍ മാഷ്ടെ മോന്‍ ക്ലീറ്റപ്പനെ വിളിച്ചു, മാറ്റര്‍ കൂലംകഷമായി ചര്‍ച്ച ചെയ്തു, ഒരു വഴിയുമില്ല എന്ന സുചിന്തിതമായ തീരുമാനത്തിലെത്തി.
“എന്തൂട്ട് ചെയ്യാനാ, നിങ്ങള്‍ അവന്മാര്‍ക്ക് സ്റ്റാര്‍ട്ട്‌ ആവാത്ത ഒരു അലമ്പ് വണ്ടി കൊടുത്തു,അവന്മാരുടെ കാശു വാങ്ങി പുട്ടടിച്ചു, അവന്മാര് മൂന്നെവ്സം വഴീല്‍ കെടന്നു, കയ്യിലെ കാശും പോയി, 3 ദിവസത്തെ പണീം പോയി.. ഇന്നന്നെ അടിക്കാണ്ട് പോയേന് സമ്മയ്ക്കണം അവരെ”, എന്നായിരുന്നു, സാമാന്യം രാഷ്ട്രീയോം സൊസൈറ്റി ഭരണോം ഒക്കെ ശീലള്ള രാജൂന്‍റെ കമന്റ്‌. ഞാന്‍ പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല, അളിയാ നീ എന്തെങ്കിലും വഴി കണ്ടേ തീരൂ എന്ന് പറഞ്ഞു അവനെ അടപഡലം കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു..
പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് ഞാനും രാജൂം നേരെ പള്ളിശ്ശേരിക്ക് വച്ചു പിടിച്ചു, പോള്‍-സണ്‍ ( പോള്‍ മാഷ്ടെ പുത്രന്‍) വീട് കാണിച്ചു തന്നു, അവന്മാര് ഇറങ്ങി വന്നു..
രാജു മുന്നില്‍, ഞാന്‍ പുറകില്‍... പിന്നെ അവന്‍ 56 ഇഞ്ചും ( കുറച്ചു കുറയും, പക്ഷെ അപ്പൊ വീര്‍പ്പിച്ചതുള്‍പ്പെടെ ഒരു 54 എന്തായാലും വരും!) വിരിച്ചു ഒരൊറ്റ അലക്ക് ആണ്. “ഡാക്കള്‍ടെ **ത്രാട്ട് കരുവന്നൂര്‍ വേണ്ടാട്ട... ഇനി ആ ഭാഗത്തെങ്ങാനും നിങ്ങള്‍ വന്നൂന്നറിഞ്ഞാ രണ്ടിന്‍റെയും കാലുണ്ടാവില്ല, ട്ടടാ.. വണ്ടി നിങ്ങള്‍ ഓടിച്ച്ട്ടെന്നല്ലേ വന്നെ.. പിന്നെ പഴയതാവുമ്പോ ഇത്തിരി റിപ്പയര്‍ ഒക്കെ ഇണ്ടാവും.. അതിനൊരു മാതിരി നമ്പര്‍ എറക്ക്യാലിണ്ടല്ലാ, എറച്ചീല്‍ മണ്ണാവൂട്ടാ..” എന്നിട്ടവന്‍ സ്ലോ മോഷനില്‍ തിരിച്ചു നടന്നു, ഞാന്‍ പിന്നാലെയും..
വണ്ടി സ്റ്റാര്‍ട്ട്‌ ചെയ്ത് എടുക്കുമ്പോ അവന്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു “ഡാ, അവന്മാര് പിന്നാലെ വെര്ണ്ടാ..?? നീ നോക്ക്യേ..”
“ഇല്ല്യ, നീ വിട്ടോ”, ഞാന്‍ പറഞ്ഞു..
“അപ്പൊ ഓക്കെ” ..
അവര് അപ്പോഴും വെടി കൊണ്ട പന്നീടെ പോലെ നിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ഞങ്ങള്‍ ഒറ്റ ശ്വാസത്തില്‍ കരുവന്നൂരെത്തി.. എന്നിട്ടാ രാജു ബാക്കി പറഞ്ഞെ.. “പുല്ല്, ഉള്ളു കാളീട്ട് പാട്ണ്ടാര്‍ന്നില്ല, ഇനി വരില്ല, ന്നാ തോന്നണേ!” എന്തായാലും അവരു പിന്നെ വന്നില്ല... നായേടെ വലുപ്പല്ല ശൌര്യാണ് കാര്യം.. ത്രേ.. (നടക്കാണെങ്കില്‍!)
പക്ഷെ ആ ശകടത്തിന്‍റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ ഒരു പാട് തവണ എന്നെ തേടി വന്നു.. ഒരുപക്ഷെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും നല്ല കുറെ നാളുകളുടെ ഓര്‍മകളിലേക്ക് കൂടി കൂട്ടാന്‍ ജാവ വീണ്ടും വരുന്നു. മഹീന്ദ്രക്ക് നന്ദി!!!
വാല്‍കഷണം : ഏറ്റവും നല്ല തമാശ, വണ്ടി വിറ്റു, ഞങ്ങള്‍ നാടും വിട്ടു, ഒരു വര്‍ഷം കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ആ വണ്ടിയില്‍ ബാങ്ക് ലോണ്‍ വരെ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നറിഞ്ഞത്.. ഭാഗ്യം, കൈ എത്തുന്നതിലും ഒരുപാടു ദൂരത്തായിരുന്നു അപ്പോഴേക്കും, ഞാനും ക്ലീറ്റസും..
എന്തായാലും ഒരു പാട് ശരികള്‍ക്കും, ശരികേടുകള്‍മപ്പുറം, ഈ ജീവിതത്തില്‍ ഏതെങ്കിലും സരസ്വാതീക്ഷേത്രത്തിനോട് ഇത്രേമേല്‍ ഞാന്‍ കടപ്പെട്ടിട്ടില്ല... അവിടുത്തെ പല അധ്യാപകരോളം ആദരവുള്ളവരാരുമില്ല.
ഞങ്ങളുടെ പ്രിയ കൂട്ടുകാരന്‍, the super cool dude of our batch, a real racer and above all our dearest friend രവികുമാര്‍, ഞങ്ങളെ വിട്ടു പോയിരിക്കുന്നു. അവനോളം ബൈക്കുകളെ നമ്മളാരും സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ല. ഈ കുറിപ്പും എന്‍ പ്രിയ നന്‍പന്‍റെ മരിക്കാത്ത ഓര്‍മകള്‍ക്ക് മുന്‍പില്‍...
*Institute of Hotel Management and catering technology (IHMCT, Kovalam, Trivandrum)
**ത്രാട്ട് – ഭീഷണി (തൃശൂര്‍ ഭാഷയുടെ ഭാഗം)
#yezdi #jawa #ihmct #kovalam #trivandrum #hotelmanagement #friends #nostalgia
No comments:
Post a Comment